خبر اختلاس های نجومی آن هم در جامعه ای مذهبی و منتظر و ولایی با حکومت دینی و لشگرهایی از دستگاههای متعدد نظارتی و در تشکیلاتی که مدیران ، رؤسا ، کارشناسان ، و حتی کارمندان جزء از صافی های گزینش های اعتقادی ، عقیدتی ، و غیره گذشته اند ، هر انسانی را به تحیر می اندازد . گر چه انتشار این اخبار نوید سلامت بخشهایی از دسگاه های اجرایی است، اما وسعت و دامنه اخلاس و فساد وسرعت عمل اختلاس گران در عبور از مجاری قانونی نشانه فساد عمیق اخلاق در امانت داری است.
در اقتصادی که مدیران دست در خزانه زاینده و گنج موروثی نفت دارند ، اما در هزینه کردن برای منافع حقیقی ملی و ملت برای ایجاد زیر ساخت های حیاتی که ارتزاق و اقتدار این ملت را به همراه می آورد ، محتاطند ؛ چگونه در هزینه کردن برای نفع شخصی و گروهی گستاخند ؟ آیا عبارت خیانت در امانت ، مفهومی غیراز این را تداعی می کند؟
آیا از درک منافع حیاتی ملت و اقتدار ملی و جایگاه با عزت این جامعه در جامعه جهانی عاجزند و اقتدار خود را در تباهی ملت می یابند، یا بدنبال حقوق پایمال شده یا نشده خود از میراث خدادادی این آب و خاک اند ؟
مگر ما وارث این آب خاک از نیک مردانی که بیانیه آنها منشور سازمان ملل شده، نماد عدالتشان در دیوار و میدان کاخ کسری نمود دارد، و شعارشان گفتار نیک و کردار نیک و پندار نیک بوده است ، نیستیم ؟ به همه افتخارات و محاسن گذشتگان، محاسن و معنویت و اخلاق اسلامی را هم بیافزاییم، آیا همه اینها برای امانت داری کافی نیستند؟!
آیا معیارهای نیکی و بدی تغییر ماهیت داده اند ؟
ملاک های نیکی و بدی نسبی هستند ، لذا مرز خوبی و بدی بسته به دیدگاه ، اعتقاد ، و باورها جابجا می شوند. شاید ایشان قبل از دیگران به کشف و شهود رسیده اند ؟! و اختلاس در نظر آنها مفهوم بدی ندارد ؟
شاید هم خیالات خدمات بشر دوستانه! و جاودانه شدن در حافظه تاریخ انگیزه آنها برای توانمند ی سریع مادی و سهل الوصول می باشد، تا دست آنها را در رسیدن به قدرت و نجات محرومان و بینوایان و ستمدیدگان و غیره گشاده نماید !!! و این چنین آنها را به تاریک خانه تاریخ کشانده است.
شاید هم نگاه گروه و دسته گرا به اشکال مختلف ملی و دینی و قومی و غیره توجیه کننده اینچنین رفتاری است!!!
اگر چنین باشد ، به آششفته احوالی میرسیم که درآن گرفتاریم.
بیاییم نگاهمان را انسانی کنیم ، البته در عمل و نه در سخن و پند و اندرز. مگر خدا انسان را اشرف مخلوقات قرار نداده ؟
انسان فارغ از رنگ ، نژاد ، ملیت ، مذهب ، و ... ارزشمند ترین است . چرا آنقدر معیار و قانون وصافی و شرط و شروط قرار داده ایم که همگی آنها عملا خالی از محتوا شده اند و بقول امروز یها جنبه فرمالیته پیدا کرده اند. و آنهایی که تمامی معیارها و قانون ها وصافی ها و شرط و شروط ما را پاس کرده اند، رقم اختلاسشان و فسادشان در جوارلشگریان دستگاههای نظارتی متعدد، باور کردنی نیست.
آیا فیلتر های متعدد سیاسی ، عقیدتی، روابط گروهی بجای ضوابط، و ... موجب اجتماع فسادگران در دستگاه های اجرایی با حاشیه امن بالا نشده است؟
.......
