در عصر یخبندان بسیاری از حیوانات یخ زدند و مردند.
خارپشتها وخامت اوضاع را دریافتند و تصمیم گرفتند دورهم جمع شوند و بدین ترتیب همدیگر را حفظ کنند. زیرا وقتی نزدیکتر به هم بودند گرمتر میشدند.
وقتی بهم نزدیک شدند خارهایشان یکدیگر را زخمی میکردند. بخاطرهمین تصمیم گرفتند ازهم دور شوند، ولی از سرما یخ زده میمردند.
بنابراین مجبور بودند یا خارهای دوستان را تحمل کنند، یا همه بمیرند ونسلشان منقرض شود.
پس آموختند که: بخاطر گرمای وجود دیگری که برای حیات مهم است، با زخم های کوچکی که از همزیستی با کسان بسیار نزدیک بوجود می آید زندگی کنند .
و این چنین توانستند زنده بمانند...
بنابر این بهترین رابطه این نیست که اشخاص بی عیب و نقص را گردهم می آورد بلکه آن است هر فرد بیاموزد با معایب (نه با بدی های) دیگران کنار آید و خوبیهای آنان را تحسین نماید و سعی کند که بدی ها را اصلاح کند.
