این موضوعی را که می خوام بگم مدتی که تو ذهنمه. در مناسبتهای مختلف بسته های فرهنگی شامل کتاب، جزوه، بوکلت، و DVD    های حاوی دعا و قرآن و توضیح المسایل و روضه و سخنرانی و ...که بعضی اوقات بسته ای شکلات هم آن را همراهی میکنه به کارمندان اهدا میشه.   بگذریم که یاد هزینه های هنگفت این بسته ها ، که این چنین خرج می شه و در مقابل هزینه هایی که آنچنان! هدر می شه! ناچیزه، و دل حسرت زده حقوق بگیرا را که هر روز برکت از سفره آنها، به بهانه های افزایش نرخ ارز و سکه و نتیجتا از سکه افتادن پول رایج شان و بموازات آن افزایش قیمت مایحتاج خورد و کلان آنها، رخت بر می بنده و در سفره تازه به دوران رسیده ها فرود یا سقوط داده میشه که البته این روزا دیگه وقتی پهپاد ها که تکنولوژی روز و منحصر بفرد شیطان بزرگ براحتی فرودونده میشه دیگه پروندن برکت از روزی ما و نشوندن در مقصدهای برنامه ریزی شده و نشده عدالت گستری مثل آب خوردنه، ! دل حقوق بگیران را بدرد می آورد.

جای تامله که یک خانواده چند سری از چنین بسته های فرهنگی را که عمده محتویات آنها همسانه را نیاز داره؟ بگذریم که میزان تاثیر آنها چه اندازه است. ظریفی می گفت چیزی که مفت حاصل شود (ظاهرا مفته!) قدر و منزلت خود را می بازد و کسی جایگاه وارزش آن را نگاه نمی دارد.   بنابراین با وجود ارزش معنوی احتمالی چنین بسته های فرهنگی، بدلیل اینک نا خواسته تزریق می شه و شاید تصور جهت داربودن تاثیری گذاری بر باورها و اعتقادات را بهمراه می آره، ممکنه مورد بهره برداری قرار نگیرد و در حالت بد بینانه تاثیر واگرا هم داشته باشه. 

بحث فر"هنگ" شد یاد مطلبی افتادم.  چند روزیه که کتاب خداوند الموت رو شروع کردم، گرچه اونو سالهاست خریدم ولی هر مرتبه که شروع می کردم به خوندن بواسطه توضیحات فراوون آقای منصوری که آدم را یاد منبرهای کش دار و ملال آور بعضی از خطیبا و سخنرانا و مدیرا و ... میندازه، از دستم می افتاد ولی این دفعه می خوام تا آخرش برم انشاالله. آهان می خواستم مطلبی را که دیشب خوندم براتون بگم. آره یه جای کتاب واقعه فتح شهر قومیس (قوچان فعلی ) بدست طرفداران فرقه باطنیه را شرح میده. پس از فتح شهرتوسط باطنی ها بدلیل غافلگیر شدن حاکم شهر و قشونش، سردار باطنی می خواد که مردم به ارتشش بپیوندند تا نیروش زیاد بشه و بتونه در برابر حمله قوای حکومت مرکزی بایسته و اونا را شکست بده وبعدش  مرکز حکومت را هم بگیره، و اینها شدنی اگه مردم شهر عقاید فرقه باطنی را بپذیرند و به اونها بپیوندند.   از اینرو از مردم میخواد که به کیش باطن در بیان و اهداف اونا را دنبال کنند، وقتی مردم توجیه نیستن و مقاومت می کنند، فرمانده باطنی ها به زور متوسل میشه و درگیری بین مردم و سربازای باطنی بوجود میاد و تعدادی کشته از طرفین بجا می گذاره و همین امر باعث کدورت و دشمنی مردم با باطنی ها میشه و وقتی هم حکومت مرکزی به با طنی ها در قومیس حمله میکنه مردم با حکومت مرکزی همدلی و همراهی میکنند و باطنی ها در قومیس شکست می خورند. البته این موضوع با لباس و حجاب و ماهواره و اینترنت و ... و برخورد های نامهرورزانه آنچنانی ارتباطی نداره اما باید مواظب سیاه نمایی های دشمنای فراوون باشیم و امروزه هم که دیگه جهان شده دهکده و مثل قدیما نیست که شهر ها از هم دور باشند و همه از هم بی خبر و فقط حاکما از طریق پیک از اوضاع دیگر بلاد با خبر بشن و غیره.

مثل اینکه از موضوع دور شدیم، آخه حرف زدن مثل رفتن به مگامارکتا و مال مارت و سوپر مارکتای بزرگ امروزی شده که آدم اولش میره مثلا یه بستنی بخره ولی وقتی بیرون می یاد چنتا گاری جنس جور واجور و بدرد بخور و نخور از کفش و لباس و پوشک گرفته تا کنسرو و سبزیجات و کامپیوتر و عروسک و رکعت شمار و ... خلاصه حساب همه کارت بانکاشو خالی کرده و گرنه بازم به اندازه چنتا گاری دیگه جنس دیده بود که چشش اونا را گرفته بود و دست آخر هم بستنی یادش رفته بود و باید سری به مغازه سر کوچه بزنه. اینجا هم کسی نیست که تو حرفت بپره و یا مثلا وسط منبرت بلند بشه و بره، اینطوری میشه که  خودت از سخنرانی خودت مث آواز خوندنت تو حموم خوشت میاد و رشته کلام ابصار پاره میکنه و....

بلاخره اینکه انتقادی موثره که همراه با پیشنهاد هم باشه، لذا اگر قراره قسمتی از حقوق ناچیز کارمندان بعنوان  یارانه فرهنگی هزینه بشه تا این هموطنان مومن و ولایی راه بهشت را گم نکنند، آیا بهتر نیست مدیریت هزینه کردن آن را نیز به خود ایشان واگذار نماییم مثل یارانه انرژی؟