با نگاه به تیتر بعضی خبرهای این روزها وظیفه شد تا بعنوان دوست دار وطن به همه، اعم از خارجی و داخلی بگوییم، "ایرانی با هر مرام و قوم و دین و عقیده و گروه و دسته و قبیله، حتی برای لحظه ای تجاوز بیگانگان، تحت هر پوشش و شعار و بهانه، را تحمل نمی نماید و با تمام وجود و هستی خود، و همه با هم در صف واحد، دشمن را با خفت و خواری سرجایش می نشاند. به یاری خداوند."

تصویب لایحه لیبرمن (که «قابلیت» تولید سلاح هسته ای، یعنی همان دانش و فناوری که ایران در   حال حاضر از آن بهره می برد را به «خط قرمز» آمریکا علیه ایران تبدیل می کند )می تواند «مجوز   سیاسی استفاده از نیروی نظامی» علیه ایران را تقدیم آمریکا کند. 

  سناتورها   اعلام کردند که هنوز هم هدف شان دستیابی به یک راه حل دیپلماتیک است و معتقدند که   تحریم ها علیه ایران در حال اثرگذاری هستند اما اگر تمام تلاش های دیگر با ناکامی   روبرو شوند، حمله نظامی را بر استراتژی مهار ارجح می دانند  .
این روزها همه صحبت از حمله نظام به ایران می کنند. نمونه خبر های بالا بخوبی گویای این واقعیت است. عبارت های"راه حل سیاسی " و" تحریم های چه وچه "و "همه گزینه ها روی میز است" جای خود را به ادبیات ، " توصیه به اسراییل که خویشتن داری نماید"، تا سیاست بازان حرفه ای در یک بازی نا عادلان در مقابله با شعار پردازان تازه کار همه قطعه های پازل تهاجم را تکمیل کنند، و تهدیدهایی از قبیل حمله اتمی ( اضهارات رییس جمهور سابق آمریکا "کلینتون" مبنی بر اینکه اگر ایران ... جامعه ایران بکلی نابود خواهد شد ) داده است وگفتگوهای 5+1 با ایران، همراه با حرکات عوام فریب صلح جویانه و نامه پراکنی و ارصال پیام وروانه کردن میانجی برای پایان دادن اختلافات بین ایران و آمریکا، از طرف غرب همه درمسیر تکمیل جورچین حمله به ایران است، که به دنیا بگویند که ما همه راه های ممکن برای جلوگیری از جراهی نظامی را انجام دادیم!!!

از طرفی لحن صحبت ما با مردم که ، آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند، تحریم بی تاثیر است، و آمریکا در باطلاق عراق و افغانستان گرفتار است، و آمریکا و اروپا در شرایط بحران هستند و توان گشودن جبهه جدید را ندارندو غیره جدی تر شده است و به تهدید هم روی آورده ایم!.   مسیر کنونی، راهی خطرناک است؛ آیا حرکت در مسیر دیگرممکن است؟

اگر به روند اتمی شدن روسیه و چین و حتی فرانسه نگاه کنیم همگی آنها در مقاطع مشابه آنچه ما در آن هستیم با تهدید حمله نظامی آمریکا مواجه بوده اند.  آنها هوشمندانه و البته شجاعانه و با مظلوم نمایی که خواهان استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای هستند، به سلامت از آن مقاطع گذشتند و پس از آنکه به توانمندی هسته ای رسیدند، آمریکا بجای تهدید کردن ، بعنوان رغیب با آنها رفتار نموده است. آنها چگونه از این مراحل گذشتند؟ ظاهرا ما به اندازه کافی شجاع هستیم، اما آیا به همان اندازه هوشمندانه حرکت می کنیم؟

اینجا روی سخن با خودمان است، اینکه جبهه متحد غرب به رهبری آمریکا در تدارک حمله به ایران است و همه ابزار های حقوقی و اقتصادی و نظامی و ... را فراهم آورده ، تعجبی ندارد. آنها به فکر منافع کشورشان و حفظ سلطه خود بر دنیا هستند و به ظاهر هم اشکالی ندارد! چون دنیا که مثلا سیستم تامین اجتمایی ندارد ، تا حقوق هر کسی را برایش در نظر بگیرند و تقدیمش نمایند. هر کسی برای احقاق حقوقش باید تلاش کند و چانه زنی نماید و در نهایت برای آن مبارزه کند.

و اما تکلیف چیست؟ در تاریخ این سرزمین تلخ ترین و تاریک ترین دوره و زمانها، مقاطعی است که این کشور مورد هجوم و کشتار و قتل و غارت بیگانگان قرارگرفته، مانند حمله امپراطوری روم، حمله عربها، حمله مغولها، و ... آیا کسی در میان طرفداران بر اندازی به هر قیمتی، حتی اشغال و قتل و غارت این سرزمین، و هم اندیشان اینچنینی شان هست که اشغال و تخریب و قتل و غارت در مقاطع تاریخی یاد شده را تایید نماید؟ ما در باره مردمان و نخبگان و حاکمان آن زمان چه احساسی داریم؟ آیا همه غصورها فقط متوجه حاکمان بوده است؟ یا نخبگان آن دوران نیز کوتاهی کرده اند؟ آیا مردم مقصر بوده اند که رهبران دوران خود را تنها گذاشه اند؟ یا اینکه همه آنها به سهم خود در مصیبت های وارد شده مقصر بوده اند. هر چه بوده و هرکس مقصر بوده، تاوانش را همگی پرداخته اند.  مگر تاریخ برای درس آموختن نیست ؟ چرا نسخه های مسموم و کشنده تجویز و تبلیغ می شود؟ در حالیکه آهنگ: ایران ایران سرم روی تن من --- نباشه اگه بیگانه بشه همو طن من !!! زمزمه می کنند.

 بسیاری از همفکران این چنینی، سلمان فارسی را، بواسطه ترغیب مسلمانها برای حمله به ایران، خیانتکار می دانند، با اینکه  گروهی عمل سلمان را به مرحمت و باز شدن درهای رحمت الهی به روی مردم ایران تعبیر می کنند و می گویند اسلام برای مردم ما سعادت دنیوی و اخروی به ارمغان آورده است.  البته سعادت دنیوی اش را که می بینیم!، فقیر ترین و ضعیف ترین جوامع در جهان، جوامع مسلمونهاست در حالی که غنی ترین و استراتژیک ترین منابع طبیعی را خداوند نصیب آنها کرده است. اگر قرار باشد سعادت اخروی هم اینچنین باشد که تکلیف معلوم است. 

حال چگونه خودپرستان طرفدار بر اندازی به هر قیمتی به ترغیب و تشویق آمریکا و اروپا برای حمله به ایران می پردازند؟ و به رهایی وطن بدست سربازان یانکیها دلبسته اند و خود را وطن پرست می دانند و دم از کوروش و دایوش و رستم و سهراب و آرش و فردوسی و ... میزنند، و خودشان جان بی مقدار شان را بر داشته و در پشت خاک ریز کسانی که چشم طمع به وطن ما دوخته اند سنگر گرفته اند، و به امید منجی بیگانه نشسته اند؟  و به سرشکستگی ملی و تن دادن به ننگ اشغال بیگانه و قتل و غارت مردمی که به راستی همه سختی ها و کاستیها را تحمل مکنند تا کشورشان و ملتشان سربلند و سرافراز باشند، رضایت  می دهند؟ در حالی که عمل سلمان فارسی را خیانت و رفتار خود را آزادی خواهانه می شمارند؟!!!

سرزمین ایران از نیک مردمانی که با تحمل همه سختیها و قتل و غارتهایی که از تجاوزگران دوران کشیده اند ، حفظ شده و به ما ارث رسیده است، فردوسی می گوید:  اگر سر به سر تن به کشتن دهیم --- از آن به که کشور به دشمن دهیم--- چگونه ممکن این مردم تجویز کسانی را که به هر بهانه جان بی مقدارشان را بر داشته و در پشت خاک ریز دشمن سنگر گرفته اند، عمل نمایند. اگر اربابان زور و تزویر دنیا خیلی به حقوق بشر و رهایی مردم کشورهای دیگر از ظلم و فقر علاقه مندند، گرسنه گان دنیا را سیر کنند، و خرابی های آنها را آباد کنند.

چه کودکانه است تصور اینکه عده ای می خواهند از آن سر دنیا بیایند اینجا و با فدا کردن سربازان خود و هزینه کردن از جیب مردمشان ، ما را آزاد کنند و بعد هم با کلی احترام و عذرخواهی و کمک و هدایا کشور را بدست ما بدهند و اینجا را ترک کنند و بگویند : اگه بازم کسی شما را اذیت کرد ما را خبر کنید!!؟؟!!؟؟

"ایرانی با هر مرام و قوم و دین و عقیده و گروه و دسته و قبیله، حتی برای لحظه ای تجاوز بیگانگان، تحت هر پوشش و شعار و بهانه، را تحمل نمی نماید و با تمام وجود و هستی خود، و همه با هم در صف واحد، دشمن را با خفت و خواری سرجایش می نشاند. به یاری خداوند."